“A contemporary slice of rock-blues and roots played with heart, soul…”
De wat onderschatte explosieve Britse blues rocker Innes Sibun kondigde in maart 2018 officieel een samenwerking aan met de uit Detroit afkomstige, maar in de UK gevestigde soulvolle blues rockster Marcus Malone, onder de naam MALONE SIBUN. De samenwerking kwam tot stand door een toevallige ontmoeting op een show, die verrassend veel muzikale raakvlakken aan het licht bracht.
Innes Sibun zat als tiener in een aantal groepen en speelde een mix van muziekstijlen, waaronder punkrock, reggae, folk en jazz. In 1991 nam hij met producer Mike Vernon en de Innes Sibun Blues Explosion ‘The Blues Can Do’ op. In 1993 tourde hij wereldwijd als lid van de begeleidingsband van Robert Plant na de release van Plant’s album ‘Fate of Nations’. Na die tour nam Sibun ‘Superstitious’ (1995) en ‘Honey Pot’ (1996) op, nadat hij een nieuwe begeleidingsband had samengesteld. In 2004 verzamelde Sibun een nieuwe band die op een aantal podia en muziekfestivals speelde voordat ze ‘Farmhouse Blues’ (2005) opnam. Daarna volgde ‘Tail Dragger’ (2007), zijn meest succesvolle opname tot nu toe. Na geopend te hebben voor Johnny Winter, Taj Mahal, Steve Cropper en Al Kooper, trok Sibun even de handrem op en bracht hij in 2010 zijn akoestische album ‘Snake Wine’ uit. Sibun bracht in 2020 al zijn elfde album ‘Anthology’ uit. Of deze “verzameling van de mooiste en beste stukken” ook bij Innes Sibun de lading dekte, kan je lezen op Rootstime…
Marcus Mallone -verwar hem niet met Marcus “The Magnificent” Malone, de Amerikaanse percussionist en ex Santana- maakte deel uit van de United Artist Digital Studios, een Amerikaans digitaal productiebedrijf, opgericht in 1919 door D.W. Griffith, Charlie Chaplin, Mary Pickford en Douglas Fairbanks, gebaseerd op het feit dat acteurs hun eigen belangen konden beheersen, in plaats van afhankelijk te zijn van commerciële studio’s. Mallone is verder ook een Motown en Motorcity-artiest, met diverse hardrock- en soulachtergronden, voordat hij verhuisde naar en zich vestigde in het VK. Hij speelde in de Albert Hall met BB King en bracht als top blues rocker een handvol uitstekende albums uit, waarvan zijn laatste release ‘A Better Man’ (2017) veruit zijn beste is. Malone werd in 2018 genomineerd door de UK Blues Awards als “Best Mail Vocalist” en door EU Blues Awards als “Best Vocalist”.
De tweede Malone Sibun samenwerking is een 4-track EP en kreeg de titel ‘Ashes to Dust’. De shuffle “Makin’ It” opent op aangeven van het ritme van drummer Kevin O’Rourke en de alomtegenwoordige Roger Inniss op bas, als basis voor Sibun’s soms jankende gitaar. “Ashes to Dust” drijft op vaste riffs gecombineerd met gitaarlicks en het orgel van Moz Gamble, terwijl Malone gaat voor een episch verhaal met “winden van verandering”, “de toekomst zijn brandende sterren” en, natuurlijk met de woorden “van stof tot as”. Willie Dixon’s “Evil” is niet de Howlin’ Wolf’s visie, maar er een met harde drums en Zeppelin-achtige toestanden, terwijl Malone het heeft over de relatie met duivels. Daarna volgt nog de rustige afsluiter, het smachtende “Restless Heart”. Het is een folk/blues nummer met wat dobro en orgel met gevoelige, soms geharmoniseerde zang.
“To keep in touch there’s the ‘Ashes to Dust’ EP by Malone Sibun…
(ESC for Rootstime)
Eric Schuurmans
